Mijn weg...
Ik kan mijn weg niet meer vinden,
het pad is te lang en te donker,
ik begin de hoop stilaan op te geven,
want ik wil het onmogelijke,
ik wil jou terug in mijn leven.
Het moeilijkste om te vergeten,
is een verloren liefde,
hij blijft in mijn hoofd ronddwalen,
als iemand, die de weg is kwijtgeraakt
in mijn gedachten.
Ik dacht, ik voel niets meer voor jou,
want de liefde was over tussen jou en mij
Maar heb ik mij zo vergist,
heeft mijn verstand mij voor de gek gehouden,
omdat mijn hart het niet meer wist?
Reacties op dit gedicht
| nele glorie: | Zondag, november 09, 2003 20:00 |
| da's wel een super mooi gedicht ze ! amai hope vo u da ni bij u echt gebeurt want da is ni leuk hé :s anders veel sterkte nele |
|
| Di Angeli: | Zondag, augustus 11, 2002 10:58 |
| een zuiver hart weet alles zeker en heeft nooit ongelijk mooi. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||