Het appeltje (aan Hanneke ;-))
Ze schrijft
in bloemlezingen
rechtstreeks vanuit het hart
haar woorden
de appel zo rood
bevat alle levenssappen
van wijsheid
een enkeling die echt proeft
haar ondertekende kus
bevestigd liefde
onvoorwaardelijk
met woorden die leven
pijnlijke aanvaringen
zijn alleen momenten
dat eenzaamheid klopt
om liefde te verdrinken
maar zij is
als het stromende water
dat steeds verder gaat
in de krochten van haar ziel
een hand zal verschijnen
die haar zal optrekken
samen te overzien
vanaf het topje op de berg
‘de appel mag je ruiken
maar de appel blijf ik
heel mijn leven’.
11-08-‘02/11:25
Reacties op dit gedicht
| Di Angeli: | Zondag, augustus 11, 2002 12:50 |
| elke letter die hieronder is geschreven..... ;-) |
|
| waterval: | Zondag, augustus 11, 2002 12:39 |
| héél mooi en lief..... en een *smile* voor die twee blozers hieronder.....;-)) |
|
| Hanneke Eirinn: | Zondag, augustus 11, 2002 12:21 |
| euhhh wanneer?? :) | |
| Di Angeli: | Zondag, augustus 11, 2002 12:09 |
| dat zelfde gevoel had ik nu dus ook ;-) | |
| Hanneke Eirinn: | Zondag, augustus 11, 2002 12:06 |
| :) wat lief! you make me blush Engel :) thnxxxx kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||