Met je mee liften (Aan Anne S.)
Bij elke ontmoeting
ontkom ik niet
aan een beeld
van innerlijke herkenningen
je speelse lach
die de zon van mijn dag
zo heerlijk bewust maakt
in onbewuste eerlijkheid
zou graag even graven
met mijn zandschepje
in je paradijselijk tuintje
helpen zaadjes te planten
mijn bewust geworden
doorleefde momenten van leven
in diepe wijsheid
met je willen delen als bloemen
hoe onschuldig de sporen
die dansend door het leven gaan
op zoek naar je eigen
straaltje in de regenboog
langzaam mee reizen
op de golven
van miljarden kleuren
de aarde rond.
11-08-‘02/11:45
Reacties op dit gedicht
| Sueño: | Donderdag, augustus 15, 2002 20:20 |
| lieve Wil, nog een keer heel erg bedankt! Ik vind het echt heel mooi! dikke knuffel, Anne | |
| blommeke: | Zondag, augustus 11, 2002 16:09 |
| een lief en zacht gedicht, ze laat je waarschijnlijk weer even kind zijn,..... |
|
| waterval: | Zondag, augustus 11, 2002 12:44 |
| weeral raak..... schitterend.... |
|
| Frummel: | Zondag, augustus 11, 2002 11:59 |
| Wauwww... Geen woorden voor, zo mooi... Liefs, Frummel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||