De roos
Je bladerdek vormt een bescherming
voor je kloppende hartje.
Je oogt geloken en toch zo liefelijk.
Nu is de tijd gekomen.
Je zenit is bereikt.
Je hoort het tinkelen van je blaadjes,
ze geven zich bloot
in hun kleurige keurige gratie.
En plots beleef je een samentrekking,
je glansperiode is voorbij.
Je sterft af,
je hebt niets meer te bieden.
Maar je bestaan was bevallig.
voor je kloppende hartje.
Je oogt geloken en toch zo liefelijk.
Nu is de tijd gekomen.
Je zenit is bereikt.
Je hoort het tinkelen van je blaadjes,
ze geven zich bloot
in hun kleurige keurige gratie.
En plots beleef je een samentrekking,
je glansperiode is voorbij.
Je sterft af,
je hebt niets meer te bieden.
Maar je bestaan was bevallig.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Zondag, augustus 11, 2002 16:22 |
| Vol de beuk erin op het eind, I like it. Laat dat einde over een jaar of tachtig pas intreden... (ik wil met roken en drinken nog gewoon de honderd halen, haha)(105 dan) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hille Brenkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||