Alleen is maar alleen,
en dat is absoluut waar.
Ook al ben je graag eens alleen,
't valt soms toch erg zwaar.
Vooral omdat je wil vertellen
wat je vandaag zoal beleefde.
Maar er is niemand om je heen,
dus schrijf je 't op of bel je even.
En ook dat is niet zo gewoon.
Vooral met bellen is 't soms raar:
want of je stoort of ze zijn weg;
je kan soms nog altijd mailen.
Mailen en schrijven is eenzaam;
dat doe je weer heel alleen.
't Is immers helemaal niet zeker
dat je vlug een antwoord krijgt.
En zo blijf je weer alleen.
Soms hevig verlangend naar contact.
Een mailtje fleurt je wel wat op
en een bezoekje helemaal.
Maar een bezoekje kan niet altijd.
Mailen gelukkig wel.
't Is dan ook niet verwonderlijk
dat internet zo populair is.
Want dankzij je PC
ben je toch niet altijd alleen.
Je kan op reis naar elders
of gewoon wat kijken en spelen.
En zo red je het toch alleen.
Gewoon omdat je wat te doen hebt,
of even wat tot rust komt.
Alleen is dus niet altijd slecht.