zou je mam
mama,
Laat me de hoogste berg beklimmen,
lopen over onbekend land,
laat me naar prachtige zonsondergangen kijken,
laat me lopen onder de zon die brand,
laat me lopen over werlaten woestijnen,
laat me meevaren met woeste winden,
de wereld de bron zijn van mijn leven,
mijn reizen het film in ieders geheugen,
moeder laat me vliegen naar verre bestemmingen,
voedt me met je liefde, laat me je liefde beleven,
en laat me leven op mjn eigen benen,
moeder, ik zou zo graag willen reizen,
met de wind in mijn rug en zon in mijn gezicht,
zou je me los kunnen laten,
zou je die navelstreng nog eens door kunnen knippen,
zodat jou ziel me nooit zou verlaten,
mama, eens zullen we weer herenigd worden,
zou het weer als voorheen zijn,
maar mama, zou je me kunnen laten gaan?
Reacties op dit gedicht
| bibi: | Maandag, augustus 12, 2002 20:28 |
| ik huil niet vaak maar...... nu heb ik tranen in mijn ogen. er is geen sterkere liefde dan tussen moeder en kind.:) stertkte |
|
| miss p!nk: | Maandag, augustus 12, 2002 15:47 |
| dit vind ik nu mooi héééél mooi meiske xxx ikke |
|
| eddy daemen: | Maandag, augustus 12, 2002 13:59 |
| mijn wereld is een oester, mooi evi..liefs eddy | |
| Tynipox: | Maandag, augustus 12, 2002 13:02 |
| Ik leef met je mee! Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: dodyke | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||