Er was eens een meisje die danste
Op haar blote voeten dansend biddend
Tot de zon die verschrikkelijk heet was
Op ieder eens huid brandde. Zij danste
Schreeuwde huilde tot de zon, dat hij zou
Verdwijnen, anders zouden wij allemaal van
Het dak flikkeren als vogels van een heet dakraam
Zij danste op haar blote voeten jammerend tot die
Koperen ploert die de aarde verschroeide, al het
Leven verwoeste, zelfs de dieren uit de jungle lagen
Verstopt onder de bosjes wachtend op de regens die
Zouden komen, ik danste met haar de regendans op
Mijn blote voeten , samen met haar danste wij het
Regenlied, biddend tot de verschroeiende koperen
Ploert, opeens begon het te regenen met bakken uit de
Hemel, de dieren en mensen verstopt onder de bladeren
En bosjes begonnen te huilen van vreugde toen de hemel
Opende en de regens losbarste, dansend op onze blote voeten
Schreeuwend tot de zon , dat hij weg zou gaan vandaag.
De dieren rende vanuit hun schuilplaatsen de jungle weer in
De mensen kwamen uit de spelonken en liepen de regens
Tegemoet dansend lachend zingend huilend, dat de zon die
Verschrikkelijke hete zon was verdwenen, de volgende morgen
Toen de regens nog niet gestopt waren wij danste nog steeds op
Onze blote voeten, lagen wij ons neder onder de bosjes, de hitte in
Ons was niet verdwenen, en de regens bedekte de aarde en de oevers
Stroomde vol, onder die bosjes danste wij naakt blootsvoets zingend
Vrijend dat die koperen ploert ons niet te pakken had gehad deze dag,
Elke keer als die zon zo heet moordend schijnt dansen wij, het regenmeisje
En ik de regendans op onze blote voeten en naakt onder die hete hemel,
Biddend dat de zon weg zal gaan en de regens onze hitte zal doen verkoelen.