hart der tranen
ik hoor het feestgedruis in de verte
maar mijn blik rust op de sterren
fonkelend als diamanten in de eenzame nacht
omringd door de veilige muren van mijn kamer
mijn rustplaats
probeer ik de ellende te verdoven met de stilte
de ellende die jullie hebben veroorzaakt
ik vertik ht om me over te geven aan de ellende
de maan staat als een nachtlampje aan de hemel
zo lichtgevend en toch eenzaam
eenzaam, ben jij dat nu ook?
ik word voordurend gedoopt in de eenzaamheid om nu verder te leven zonder jou in mijn wereld
jij, mijn oude liefde behoord nu tot mijn hart der tranen
maar mijn blik rust op de sterren
fonkelend als diamanten in de eenzame nacht
omringd door de veilige muren van mijn kamer
mijn rustplaats
probeer ik de ellende te verdoven met de stilte
de ellende die jullie hebben veroorzaakt
ik vertik ht om me over te geven aan de ellende
de maan staat als een nachtlampje aan de hemel
zo lichtgevend en toch eenzaam
eenzaam, ben jij dat nu ook?
ik word voordurend gedoopt in de eenzaamheid om nu verder te leven zonder jou in mijn wereld
jij, mijn oude liefde behoord nu tot mijn hart der tranen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: carmén | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||