Ze dacht aan hem, het deed haar verdriet...het doet ook pijn als je iemand opeens niet meer ziet. hij was de enige voor haar, dat wist ze. Tranen kwamen elke dag, bij alles wat ze deed. Waar was hij nou, nu ze hem nodig had? Was hij met iemand anders op pad? Ze huilde om hem en zat in een diep dal. Zijn verdwijning was voor haar een hele val. Hoe kon ze door gaan zonder hem? Waarvoor zou ze nog leven. Toen dacht ze aan zijn stem en heel even...zag ze hem voor zich. Ze moest verder, ze kon niet opgeven. En dat ene moment betekende voor haar het begin van haar nieuwe leven...