Stilstaan...
Stilstaan,
is even rusten,
en niet verdergaan,
blijven staan waar je bent,
tot je jezelf helemaal kent.
Stilstaan,
die gedachten niet meer verdringen,
denken aan vage herinneringen,
anders raak je die ook kwijt,
en wat achterblijft,
is dan alleen maar spijt.
Stilstaan,
even huilen om je verdriet,
je angsten,
want je ziet niet voor je,
wat de toekomst je biedt.
Stilstaan,
even twijfel,
ben ik nog wie ik vroeger was,
of begrijp ik alles nu pas,
ben ik nog altijd op zoek
naar die ene persoon vanbinnen,
die me weer het gevoel zal geven,
hoe het is om echt te leven...
Reacties op dit gedicht
| dammage: | Dinsdag, augustus 20, 2002 09:12 |
| even stilstaan en op adem komen van de zware tocht door het leven even terug je energie verzamelen om vervolgens er weer tegenaan te kunnen gaan veel succes!!! |
|
| night: | Vrijdag, augustus 16, 2002 20:55 |
| Heel diepzinnig. Ik hoop dat je jezelf teruggevonden hebt, en misschien is het wel is goed om eens stil te staan. xxx Tineke | |
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||