Ik aanhoor het ruisen van het water
De wind speelt onvermoeid zijn spel
Ik zie je in de branding waden
De wind steekt op, zo hevig fel
Ik voel langs myn armen het zand de lucht instuiven
De wind die voert het met zich mee
Ik zie je in de verte tussen de wolken wuiven
De wind waait hard, hier langs de onmetelijke zee
Angstige ogen aanzien de vernielende golven
En de wind die schreeuwt om hulp
Je verdwijnt in de plotselinge regen
Tevergeefs zoek ik naar je gestalte
Maar ook de wind laat me alleen
Ik ben je in de storm verloren
Niet alleen deze hevige natuur
Maar ook de passie in mijn hart die constant vecht
De wind heeft je overmand
Maar de herinnering zal ik in mijn hart beschermen
Daar heeft de wind geen schijn van kans