de oude, eenzame man...
De oude man zat hulpeloos en alleen
op een houten stoel, met de elleboog leunend op het been
een trieste blik was te lezen uit zijn ogen
was er iets gebeurd? had iemand hem voorgelogen?
Dagen zat hij voor het raam, het leek of hij niet op kon staan
kijkend naar kinderen spelend op straat
naar het toilet lopen was voor hem een hele daad
hij had er geen zin meer in, alles was hem te veel
het huis straalde eenzaamheid uit, het was donker en kil
hoe het verder ging met deze oude man
dat wist niemand, maar hij was iets van plan.
op een houten stoel, met de elleboog leunend op het been
een trieste blik was te lezen uit zijn ogen
was er iets gebeurd? had iemand hem voorgelogen?
Dagen zat hij voor het raam, het leek of hij niet op kon staan
kijkend naar kinderen spelend op straat
naar het toilet lopen was voor hem een hele daad
hij had er geen zin meer in, alles was hem te veel
het huis straalde eenzaamheid uit, het was donker en kil
hoe het verder ging met deze oude man
dat wist niemand, maar hij was iets van plan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: supergirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||