IJskoude handen
Het klokje verlicht
door een enkel zonnestraaltje
blindeert tijd
tocht slaat de deur
met een klap als een trom
tot schrik in rust
overheersend hoge tonen
en geluiden met zware bassen
innerlijke gevoelens overzien
ruimte en tijd verdwenen
overwegen in neutraliteit
onbewust van leven
plots mijn ogen verscholen
ijskoude handen zeggen
ik hou van jou.
15-08-‘02/23:47
Reacties op dit gedicht
| bea haasnoot/passy: | Vrijdag, augustus 16, 2002 02:43 |
| whooo wat mooi liefs passy |
|
| Di Angeli: | Vrijdag, augustus 16, 2002 01:29 |
| Ja die handen zijn dan ook niet van mij ;-) | |
| blommeke: | Vrijdag, augustus 16, 2002 01:23 |
| heavy metal op staan? en dan ijskoude handen? |
|
| wijnand.=: | Vrijdag, augustus 16, 2002 00:53 |
| mooi | |
| Sheena: | Vrijdag, augustus 16, 2002 00:20 |
| brrrrrr en dat in deze hitte ??? Sheen |
|
