trouwen zonder je moeder
Hier sta ik dan op mijn trouwdag.
Naast mij staat mijn man met een grote glimlach.
Alles is perfect geregeld tot in het kleinste ding.
Alleen mis ik 1 ding dat is mijn moeder die is niet in onze kring.
Wat zou je trots geweest zijn als jij mij hier zag staan.
Maar dat zal helaas vandaag en nooit meer gaan.
Je ging voor altijd bij me weg, hield je hart op met kloppen.
Mijn tranen waren ontelbaar, mijn verdriet was niet te stoppen.
Na vele jaren zelfverwijt wat de andere ook zeggen
Liep ik vol verdriet en heimwee rond het was niet uit te leggen.
Niets was je bespaard gebleven.
Je leven was met zorgen omgeven.
Ze hebben je veel verdriet aangedaan.
Je kwam voor alles alleen te staan.
Wij de kinderen lagen je naar aan het hart.
Je kende met ons veel geluk maar ook veel smart.
Vele mooie jaren heb je nog met ons mogen beleven.
Met al je zorg heb je ons toch veel gegeven.
Na veel verdriet en donkere dagen kwam michel in mijn leven.
Hij kwam daar om mij weer passie en energie te geven.
Hij is degen waar ik om geef.
Hij is degene waar ik voor leef.
Je ziet lieve mama ik ben goed terecht gekomen.
Na zoveel verdriet heb ik dit nooit durven dromen.
Ik wou je bedanken voor alles wat je voor mij hebt gedaan.
En nu zal ik met jou in mijn hart en michel aan mijn zij gelukkig door het leven gaan.
Vanaf vandaag ga ik opruimen op zolder, de zolder van mijn geest.
Daar staan nog doosjes met herinneringen aan hoe het verleden is geweest.
Ik moet ze gaan sorteren, dat ben ik aan mezelf verplicht.
Maar het zal nog wel even duren, voor dat alles in het juiste doosje ligt.
Naast mij staat mijn man met een grote glimlach.
Alles is perfect geregeld tot in het kleinste ding.
Alleen mis ik 1 ding dat is mijn moeder die is niet in onze kring.
Wat zou je trots geweest zijn als jij mij hier zag staan.
Maar dat zal helaas vandaag en nooit meer gaan.
Je ging voor altijd bij me weg, hield je hart op met kloppen.
Mijn tranen waren ontelbaar, mijn verdriet was niet te stoppen.
Na vele jaren zelfverwijt wat de andere ook zeggen
Liep ik vol verdriet en heimwee rond het was niet uit te leggen.
Niets was je bespaard gebleven.
Je leven was met zorgen omgeven.
Ze hebben je veel verdriet aangedaan.
Je kwam voor alles alleen te staan.
Wij de kinderen lagen je naar aan het hart.
Je kende met ons veel geluk maar ook veel smart.
Vele mooie jaren heb je nog met ons mogen beleven.
Met al je zorg heb je ons toch veel gegeven.
Na veel verdriet en donkere dagen kwam michel in mijn leven.
Hij kwam daar om mij weer passie en energie te geven.
Hij is degen waar ik om geef.
Hij is degene waar ik voor leef.
Je ziet lieve mama ik ben goed terecht gekomen.
Na zoveel verdriet heb ik dit nooit durven dromen.
Ik wou je bedanken voor alles wat je voor mij hebt gedaan.
En nu zal ik met jou in mijn hart en michel aan mijn zij gelukkig door het leven gaan.
Vanaf vandaag ga ik opruimen op zolder, de zolder van mijn geest.
Daar staan nog doosjes met herinneringen aan hoe het verleden is geweest.
Ik moet ze gaan sorteren, dat ben ik aan mezelf verplicht.
Maar het zal nog wel even duren, voor dat alles in het juiste doosje ligt.
Reacties op dit gedicht
| Wim Meeus: | Dinsdag, november 06, 2001 00:58 |
| Hey Sandra, Wordt even stil van je gedicht. Kijk eens naar de sterren. Ik denk dat er eentje knipoogt naar jou. Mooi gedicht. Groetjes van Wim. |
|
| I. Gabriëls: | Woensdag, mei 09, 2001 13:56 |
| Mijn broer en ik hebben vorig jaar onze moeder verloren na een lang ziekbed. Hij gaat dit jaar trouwen. Al surfend op het net kwam ik je gedicht tegen. Een hele pakkende tekst. | |
| Simone : | Dinsdag, april 17, 2001 17:29 |
| Beste Sandra, Met tranen in mijn ogen heb ik je gedicht zitten lezen,ze zeggen altijd dat het de mooiste dag van je leven moet zijn maar in mijn geval en in jou geval (denk ik)is dit echt niet zo!! 22 okt 1996 is mijn moeder overleden ik was toen 18 op 27-03-98 ben ik getrouwd en op01-09-2000 hebben we een pracht dochter gekregen maar het waren de vreselijkste dagen uit m'n leven. veel sterkte Simone |
|
| christa: | Zondag, april 15, 2001 08:38 |
| Heel mooi gedicht, ook ik ben mijn moeder 17 jaar geleden verloren, ik was pas 13, ben zelf inmiddels twee keer getrouwd en beide keren was zij er uiteraard niet bij, ook kreeg ik twee dochters die zij nooit zal zien, dat doet zo veel pijn, en die pijn gaat maar niet weg, ik weet in ieder geval niet hoe. Veel sterkte, christa |
|
| : | Maandag, april 09, 2001 20:07 |
| heel mooi gedicht ik kan er veel steun in vinden bedankt gerri |
|
| AnIng: | Zaterdag, maart 10, 2001 16:55 |
| Hallo lieve Sandra, even via deze weg...Echt een heel mooi gedicht! Van dit talent van jou waren we nog niet op de hoogte (zoals vele?) Heel veel lieve groeten en een dikke kus uit Limburg. | |
| anne: | Maandag, februari 26, 2001 17:56 |
| Hee Sandra mooi gedicht. Ik ben mijn moeder jaren geleden ook verloren en ik heb nooit aan later gedacht door jou gedicht besef ik nu dat ik ook moet gaan trouwen zonder moeder, bedankt, nu kan ik me voorbereiden het duurt nog lang ik ben nog maar 12 jaar, dus. Sterkte en veel geluk nog met je man. |
|
| Marissa Van Rompa: | Vrijdag, februari 16, 2001 12:23 |
| Sandra, dit is een fantastisch mooi gedicht. De tranen liepen over mijn wangen tijdens het lezen. Volgend jaar ga ik ook trouwen met mijn vriend, ik weet alleen niet goed hoe ik deze dag moet doorkomen zonder in een verschrikkelijke huilbui terecht te komen. Ik weet, ik ben niet alleen in zon situatie. Dit mooie gedicht zal altijd in ons huisje bewaard worden. |
|
| Fleur: | Dinsdag, februari 06, 2001 11:15 |
| Sandra Je bent klein in het groot zijn en groot in het klein zijn |
|
| Monique: | Zondag, februari 04, 2001 14:05 |
| Beste Sandra, mijn moeder is op 8 jan. jl plotseling overleden. Op 27 april dit jaar gaan mijn vriend en ik trouwen. Ik herken je gevoel, en deze dag zal nooit hetzelfde zijn zonder mijn moeder. gr Monique |
|
| Monique: | Zondag, februari 04, 2001 14:03 |
| Beste Sandra, mijn moeder is op 8 jan. jl plotseling overleden. Op 27 april dit jaar gaan mijn vriend en ik trouwen. Ik herken je gevoel, en deze dag zal nooit hetzelfde zijn zonder mijn moeder. gr Monique |
|
| Jamaïca: | Vrijdag, januari 19, 2001 22:18 |
| Ik word er vanbinnen helemaal stil van. Waarscheinlijk heb je heel veel tijd in dit gedicht gestoken. Het resultaat mag er zeker en vast wezen. Ik heb me helemaal in jouw situatie kunnen inleven. Doe zo verder, het is een goeie methode om bepaalde zaken zo onder woorden te brengen. Een dikke proficiat!!!!! |
|
| Nick: | Donderdag, januari 04, 2001 00:06 |
| een heel mooi gedicht! | |
| xxx: | Woensdag, januari 03, 2001 17:19 |
| mooi | |
| monique: | Woensdag, januari 03, 2001 16:36 |
| echt heel heel mooi! als ik straks ga trouwen zal mijn opa er niet bij zijn... en dat doet me nu al heel veel pijn... veel geluk samen! groetjes Monique |
|
| Firebolt: | Woensdag, januari 03, 2001 16:01 |
| Echt heel mooi.... ben er stil van..... | |
| katrientje: | Woensdag, januari 03, 2001 15:21 |
| wauw... wat een mooi gedicht... *zucht*.... | |
| catharina: | Woensdag, januari 03, 2001 14:47 |
| zucht...ben er stil van.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: sandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||