Mama

Mama,
14 hele jaren heb je me bijgestaan...
nu heb je helaas ons verlaten......
14 hele jaren gesteund.........
en ons netjes opgevoed.......
14 jaar later.....ik ben er nog steeds...
hoe vaak ik er ook bijna niet meer was....
het verdriet kropte maar op........
ik wist niet wat ik moest doen.........
toen begon de ellende......ik wist zeker
we hadden het nog niet achter ons rug.....
maar zoals je altijd zei.......
na regen komt zonneschijn..........
alleen is dit 1 grote regenbui
die niet in 1 keer overwaait.........

Geschreven door

~`~�`~%( LaDy J ) %~`�~`~

Reacties op dit gedicht

~`~�`~%( LaDy J ) %~`�~`~ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

gideonsbende:	Zaterdag, februari 22, 2003 12:50
prachtig geschreven, sterkte! gideon

Soledad:	Zaterdag, augustus 17, 2002 19:57
Hallo Joyo, Iemand verliezen, waarvan je veel houdt, brengt een grote donkere regenwolk met zich mee, je leeft in de duister, en geniet niet meer van de dingen, en je mist je moeder enorm...dat is allemaal heel logisch. Maar denk aan je moeder, dan leeft ze voort, in je hart. Denk aan wat ze je allemaal heeft gegeven, in ieder geval heleboel mooie herinneringen. Stel dat jij nu zelfmoord zal plegen, stel je dan eerst, voordat je het doet de vraag 'Zou mamma dit zo willen?' en

Over dit gedicht

Auteur: ~`~�`~%( LaDy J ) %~`�~`~
Gecontroleerd door: Frummel
Gepubliceerd op: 17 augustus 2002
Thema's: [Eenzaamheid] [Angst] [Zelfmoord]