Kindermishandeling
Meedogenloos geweld
tegen dat bange kind
dat zich niet verdedigen kan
tegen je schrikbewind
Je slaat hem heel hard
tot hij pijnlijk huilt
je kickt op de angst
die in zijn ogen schuilt
Blauwe plekken heeft hij dan
door jouw handen aangebracht
hij moet alles verzwijgen
je hebt hem in je macht
Hij heeft zoveel te verduren
dat verdriet, die angst en pijn
zijn jeugd is nu verpest
hij zal dezelfde nooit meer zijn
Een jongen van zestien
je schreeuwt ernaar als zot
nu is hij bang voor iedereen
hij is gekwetst tot op het bot
~ Voor iedereen die mishandeld wordt : scharrel je laatste stukjes moed bijeen en zoek hulp, draag je lasten niet alleen en praat erover!!! Alleen als er iemand is die weet wat er met je gebeurt, kan er verandering in komen. Blijf dus niet bij de pakken zitten en ga over tot actie!!! Veel sterkte! ~
Reacties op dit gedicht
| DeZevendeHemel: | Zaterdag, augustus 17, 2002 21:25 |
| Oei, ik wil maar even zeggen dat dit gedicht niet over liefdesverdriet gaat, zoals bij het thema staat (dat was een foutje). | |
| Frummel: | Zaterdag, augustus 17, 2002 21:02 |
| Prachtig omschreven.. Dit gedicht kun je voelen... Liefs, Frummel |
|
| Tynipox: | Zaterdag, augustus 17, 2002 20:43 |
| Heel knap verwoord, ik vind het erg herkenbaar. | |
| hadassah: | Zaterdag, augustus 17, 2002 19:32 |
| hoi zevendehemel, wat is dit een allemachtig goed gedicht. de rilleningen lopen me overde rug. vroeger ben ik ook geslagen,ik voel het haast weer als ik dit leest. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: DeZevendeHemel7 | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||