Gedachten
Buiten schijnt de zon,
ik sta op het balkon.
De wolken drijven op de wind,
in de speeltuin speelt een kind.
er loopt een vouw over de straat,
die roept naar dat kind, vijf over acht vijf minuten te laat
Om acht uur moest je binnen zijn.
de oorlog komt weer in me op,
ik kijk eens naar mijn oude pop.
Daar speelde ik mee toen ik nog heel klein was,
naast de straat in het gras.
Opeens liep over de straat,
een grote sterke soldaat.
Toen zag ik een hele groep,
met z'n honderden over de stoep.
De mensen werden hun huizen uitgesleurd,
binnen tien minuten was het gebeurd.
Ze hadden alleen mij laten staan,
in the middle of nowhere in het licht van de maan.
Langzaam begon ik naar huis te lopen,
de ramen en deuren stonden allemaal open,
Mijn moeder huilde op de gang,
haar gezicht was bleek en ze keek doodsbang.
De woorden die ze zei schoten door me heen,
"Je vader is meegenomen, ik weet niet waarheen".
Alle vrouwen en kinderen stonden te huilen bij de deuren,
Als ik daaraan terugdenk............
.......zoiets mag nooit meer gebeuren.