Soms laat in de avond
denk ik even na
hoe ik er vroeger voorstond
en waarvan ik nu lopen ga

Vriendschap had ik toen nodig
nu wil ik het soms niet meer
het lijkt me niet echt overbodig
maar het gebeurt me niet nog een keer

Soms ben ik bang
ook anderen kwijt te spelen
de ene keer duurt het echt wel lang
de andere keer ga ik me vervelen

Vriendschap heb ik al dan niet
maar ik vraag me af of ze wel echt is
ik wil het niet meer al dat verdriet
gewoon omdat ik hen mis

Mijn beste vriendin overleden
daarna men beste vriend
misschien had ik alles beter vermeden
maar dat is wat ik ervan vind

Ik verwijt het mezelf dat zij zijn gegaan
gewoon omdat ik toen niet bij hen was
nu moet ik echt op eigen benen staan
en ik besef het eigenlijk nu pas

Er zijn er maar 2 die echt iets betekende voor mij
maar die reactie is eigenlijk fout
toch blijven ze me altijd bij
eigenlijk besef ik nu pas hoeveel ik van men vrienden houd

Waarom laat ik niemand nog zo dicht bij me komen
en ben ik bang hen kwijt te spelen
van vriendschap durf ik enkel nog te dromen
of ik wil men vrienden niet delen

Ben hebberig geworden op hen die om mij geven
en dat is eigenlijk verkeerd
maar ja het is dan ook mijn leven
ik heb zoals altijd weer te laat men lesje geleerd

Vrienden heb ik genoeg en toch stoot ik ze af
maar er is één iemand die niet verdwijnen wil
en dat vind ik best wel straf
toch krijgt zij me soms stil