Geduld
Geduld
verwijlend in het labyrint
waar onze wegen kruisen
waar vragen vaag met gouden inkt
de hoop niet wil verguizen
we klinken op verzegeling
om schuldgevoel te uiten
de wegen van vertwijfeling
en vroeger af te sluiten
de sporen blijven eenzaam
en de bekers dragen schuld
maar drinken kan ook langzaam
want de hoop baart ook geduld
Reacties op dit gedicht
| dreamerke: | Woensdag, augustus 28, 2002 22:30 |
| wow, echt super geschreven, een gedichtje in een dromerig jasje, maar toch één en al waarheid, prachtig! | |
| dikkertjedap: | Zondag, augustus 18, 2002 13:02 |
| Waterval, met fascinatie las ik je gedicht en voor je redenatie ben ik gezwicht. groet, dd |
|
| free: | Zondag, augustus 18, 2002 11:26 |
| heel mooi..... liefs free ~((O))~ |
|
| Huting: | Zondag, augustus 18, 2002 09:18 |
| Een pracht gedicht, om steeds te herlezen.. Liefs, Doortje |
|
| Di Angeli: | Zondag, augustus 18, 2002 01:07 |
| Eenzaamheid is een slechte raadgever. En geduld is altijd tekort. Het labyrint heeft een uitweg, als zoeken stopt. Vroeger is voorbij tot de wijsheid van nu. Al zijn sporen vast, een nieuwe pad wijst de weg naar morgen. Een heel mooi gedicht, waar de toekomst het licht laat zien. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||