donker en stil
een stem fluistert
door de stilte
van mijn gedachten
mijn ogen zien niets
anders dan de duisternis
ooit was er licht
ooit kon ik herinneren
nu wil ik geen licht
nu wil ik niet herinneren
ze brengen me enkel pijn
in het licht zie ik
keer op keer jouw gelaat
in de herinneringen
herleef ik steeds dat ene moment
je gaf me ook goede herinneringen
maar geen van allen doen ze de pijn verdwijnen
jij wil me niet meer
ik ben weggesmeten
in een donkere hoek
van een stille kamer
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: heartbroken | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||