De rust in mij wordt vaak verbroken door een wervelwind.
Oorverdovend, niet te stoppen, maar toch zonder geluid, is zoals het zich dan in mij bevindt en ik krijg het er niet uit.
Geen controle, wil het grijpen, maar ik ben niet vaardig genoeg.
Elke keer gebeurt het weer en het doet me niet altijd goed.
Als ik aan jou denk, heb ik vaak, dan voel ik me verward.
Niet dat ik niet weet wat ik voel, maar het gevoel is zo apart.
Wanneer ik bij jou ben, tastbaar of in stem, dan geef je mij echt het gevoel alsof ik je al jaren ken.
Die wervelwind dat zich vaak in mij bevindt, wordt dan, onbewust, weer verbroken door de rust.....