Als de onzekerheid....
Als de onzekerheid knaagt,
aan je hart, gelijk een rat,
ontneem de angst zijn bestaan.
Praat erover met iemand,
die je dierbaar is
en laat je hart huilen.
Elke traan die wordt gelost
is een last dat weg vloeit
van je geweten in zijn strijd.
Die speciale iemand
voelt zich wederom
nuttig en voldaan.
Want deze heeft je
weer kunnen steunen
en sterkt je vriendschap.
aan je hart, gelijk een rat,
ontneem de angst zijn bestaan.
Praat erover met iemand,
die je dierbaar is
en laat je hart huilen.
Elke traan die wordt gelost
is een last dat weg vloeit
van je geweten in zijn strijd.
Die speciale iemand
voelt zich wederom
nuttig en voldaan.
Want deze heeft je
weer kunnen steunen
en sterkt je vriendschap.
Reacties op dit gedicht
| Soledad: | Maandag, augustus 19, 2002 10:14 |
| *ontroerend goed...* ik ben blij dat ik zo iemand heb ;) En diegene beseft misschien wel niet hoe ontzettend dankbaar ik hem ben...;);) Heel veel liefs van mij. |
|
| GerdaC: | Maandag, augustus 19, 2002 09:59 |
| Klopt helemaal, maar wat het gekke is in het leven: is dat je zelf luisterd en raad geeft aan andere maar kom jij maar eens met iets, dan is het: sorry heb nu geen tijd....... raar maar waar... Liefs Gerda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||