Zonnewarmte
Futloos sleep ik mij voort
geen mens die zich aan mij stoort
allen voelen ze de drukkende sfeer
maar dat ligt aan het afmattende weer
ik hou van de zon en lag er in als ik kon
Maar ik vind geen rust
zolang de zon de aarde kust
ze houd haar vast met innige greep
met warmte die van geen ophouden weet
en tijdens dit proces lek ik van het zweet
Af en toe mag ik mij verbleiden
en dat is als de wolken schreien
niet voor lang maar voor heel even
en iedereen komt weer tot leven
blij met wat de natuur komt te geven
En plenst de regen zachtjes neer
dan heeft de zon geen verweer
houd zich schuil achter de wolken
wacht tot ze zijn uitgemolken
piept ze door een kier en is ze weer hier
Reacties op dit gedicht
| Jacobs Ivan: | Maandag, augustus 19, 2002 21:26 |
| zeer mooi verwoord beverke !!!! | |
| MayadeBij: | Maandag, augustus 19, 2002 15:23 |
| Rise and Shine Honey! Ook ik word wat krankzinnig van de benauwde hitte, en ja, laat het snel regenen dat het stormt! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Beverke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||