Afscheid
De schemerzon daalt traag omlaag
een rode gloed verspreidt gestaag
en kleurt de wolken rondom haar
een hemels afscheid, dit gebaar.
Een ziel getooid met kleuren
van 't allerfelste hemelrood
een laatste adem kust de geuren
van de aarde, van de dood.
De weemoed die nog zwakjes hijgt
verdringt de resten van het leven
totdat de stilte alles verzwijgt
en niemand, nog iets kan geven.
Blauwe lucht wordt paars gekleurd
door kilte die zij diep betreurt,
totdat het sterlicht glinstert
in 't heelal en sintert...
en ogen breken...
een rode gloed verspreidt gestaag
en kleurt de wolken rondom haar
een hemels afscheid, dit gebaar.
Een ziel getooid met kleuren
van 't allerfelste hemelrood
een laatste adem kust de geuren
van de aarde, van de dood.
De weemoed die nog zwakjes hijgt
verdringt de resten van het leven
totdat de stilte alles verzwijgt
en niemand, nog iets kan geven.
Blauwe lucht wordt paars gekleurd
door kilte die zij diep betreurt,
totdat het sterlicht glinstert
in 't heelal en sintert...
en ogen breken...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||