stille zwemmer
Gedreven over meer en rivier,
Getogen in een bed van water,
Hemelsblauwe ogen verspreidde een licht,
Zodat de maan je een weg kan laten banen,
Door de onvoorspelbare wereld,
Je zwom over de zeven zeeën,
Beklom iedere waterval en dankte de maan,
Plukte haar sterren in het ranke water,
En dronk van haar altijd levende bron,
Alsof ze de bron was van liefde,
Zo dreef je af in je dromen,
Bezocht stille plekken en kuste verlate gronden,
Die zo de kleur van je liefde aannamen,
Je zong vergeten liederen,
Waarvan niemand de klanken ooit zou kunnen horen,
En je sprak met de het geluid van de stilte,
Je waadde door de zee van sterren
Stierf op de plek waar de maan zich aftekende,
En zwom zo iedere avond tussen de sterren,
Naar de maan die je zacht kuste,
En je bezichtigde de wereld,
Keek naar het vergeten blauw water,
Sloot je ogen en zwom naar de toekomst,
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Zaterdag, augustus 24, 2002 10:25 |
| tjeeee evi wow. | |
| waterval: | Dinsdag, augustus 20, 2002 16:46 |
| Héél mooi gedicht....... | |
| theike: | Dinsdag, augustus 20, 2002 12:23 |
| mooi hoor waar haal je het toch vandaan?! (hihi) |
|
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, augustus 20, 2002 11:01 |
| mooi hoor !! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: dodyke | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||