Het kopje en de mok
Wie ben jij
dat ik steeds moet
kantelen en draaien
wiegen en wegen
als een porselein kopje
breekbaar en kwetsbaar
waarom kan jij niet
gewoon luisteren
naar de wind door de takken
of het schaapje in de wei
zonder je te irriteren
aan al die geluiden
wie ben jij kopje
dat je niet meer weet
hoe opstandig de mok kan zijn
die net gebakken is
ontstaan uit
toch ook liefdevolle handen
waarom kan jij niet
gewoon zien
dat een kopje en een mok
niet hetzelfde is
behalve leeftijd
of de inhoud
hoe zonde van de strijd
ontstaan uit dezelfde bron
met liefdevolle handen
wat er ook valt
beide gaan kapot.
19-08-‘02/23:17
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Dinsdag, augustus 20, 2002 19:45 |
| oorspronkelijk zijn we allemaal op dezelfde manier gemaakt...om uiteindelijk op dezelfde manier te vertrekken....Niemand is méér...niemand is minder.... | |
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, augustus 20, 2002 16:13 |
| mooi !! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||