De trein van liefde
Mijn hart kan niet schreeuwen
zelfs niet mijn ledematen sturen
voelt niet de prikkels in de hersenen
het enige wat het doet is kloppen
soms zacht soms bonken tot horen
elke kamer heeft een deur
met een ingang of uitgang
waardoor de doorstroming
het leven vooruitgang aanreikt
en toch….
als ik je weer in mijn nabijheid ervaar
zelfs al zit je mijlenver van me vandaan
klopt mijn hart
ritmisch op onze liefde
als een trein op volle snelheid.
20-08-‘02/12:15
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Dinsdag, augustus 20, 2002 19:48 |
| dat is dan weer het mysterie van de liefde.....mooi hé.... | |
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, augustus 20, 2002 12:33 |
| mooi gedicht ! | |
| MayadeBij: | Dinsdag, augustus 20, 2002 12:26 |
| Geweldig! The Love Train, I like it! | |
