Bergen in een put
In niemandsland
loop ik bezweet
met een zonnestraal die mij leidt
Hij schijnt achter de bergen langs
en is het die mij bevrijdt
Hij tilt me op
en zorgt ervoor
dat ik niet verder hoef te sjokken
Eenmaal uit de put
moet ik dan kiezen
tussen liefde en wijsheid die mij lokken
In opdracht van Joda ;-)
Reacties op dit gedicht
| *!_Joda_!*: | Vrijdag, augustus 23, 2002 12:29 |
| Wijsheid is je gegund daar ik wel wist dat je het kunt, greetzzz ^__^ (nu heb je meteen m'n naam ;)) |
|
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 22, 2002 23:43 |
| wijsheid vertelt je waar je liefde wordt aangenomen, slechts een lieflijk gebaar maakt kennis volkomen. groetje, peetoom hans |
|
| diddo: | Woensdag, augustus 21, 2002 18:51 |
| this verbeterd. | |
| friedel: | Woensdag, augustus 21, 2002 17:21 |
| mooi gedichtje, het spelfoutje doet niets van de schoonheid af, hoor, ik las er zo overheen :D |
|
| vlinder538: | Woensdag, augustus 21, 2002 17:14 |
| shit shit shit, een spelfout!!!! hief = hoef!!!!!! *bloos bloos bloos* dat ik dat niet heb gezien, ik heb hem 3 keer overgelezen... vaaaag!! kus, Kimberley |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||