veel mensen kennen me niet echt en dat is best wel shit
er zit iets voor, en dat is dit:
op school ben ik vrolijk, doe lekker wat ik wil en ben nogal eigenwijs
ik ga nogal snel over 1 nacht ijs
maar zo wil ik niet zijn en zo ben ik ook niet
misschien ben ik de enige die ziet
dat ik dingen doe die ik helemaal niet wil doen
toch doe ik het, al denk ik: wat ben je toch een oen

maar diep van binnen ben ik een meisje wat graag alleen wil zijn
of met zijn tweeen, dat vind ik fijn
maar ik denk dat veel mensen vinden dat dat uit mijn mond nogal ongeloofwaardig klinkt
omdat ik in gezelschop iemand ben die graag uitblinkt
ik val graag op
mijn hoofd zegt niet snel 'stop'
soms ga ik te ver, echt waar
en nog denk ik niet vaak: 'laat nou maar'
zo wil ik niet zijn, niet langer
maar ik word steeds een beetje banger
dat ik niet meer veranderen kan, niet opnieuw
ik wil ook niet worden heel schuw
maar ook niet degene die ik nu ben
wat is dit moeilijk, alsof ik mezelf niet meer ken