Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
breek deze stilte
je was stil.
zo stil dat ik bang werd.
bang dat het aan mij lag.
bang dat je me zo iets wou vertellen.
je ogen waren dof.
verdoken
achter een mist van pijn.
je glimlach was eenzaam.
net echt genoeg
om tranen te omzeilen.
laat die tranen lopen
ik haal ze voor je in.
laat die mist achter je
ik wijs je de weg.
en laat me niet bang wachten
en verbreek deze stilte.
Reacties op dit gedicht
vicky praet vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
vicky praet
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
23 augustus 2002
Thema's:
[Eenzaamheid]