Mijn tentje
Het tentje ligt opgerold
al jaren in het stof
bevrijd me zou het roepen
zet me rechtop
laat de zon mij verlichten
met heimwee
denk ik aan de momenten
van rondrennende kinderen
struikelen over draden
waar tranen niet lang leven
ben de tijd vergeten
dat zorgeloos leven
normaal was als de tent stond
even geen mensen zeurden
over de dag die komt
hoe vaak zal ik nog kijken
naar jou het tentje
steeds meer zien verdwijnen
onder dikke lagen stof
en herinneringen gaan slijten
wie weet komt er een dag
dat mijn kinderen
het tentje weer de zon laat zien
dat het weer kan stralen
als nooit tevoren…..
24-08-‘02/0:55
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Zaterdag, augustus 24, 2002 14:41 |
| :) wie weet. kus! | |
| free: | Zaterdag, augustus 24, 2002 12:16 |
| vast wel angel..... om net als wij er van te genieten en jaren later jezelf afvraagd waarom we die ontberingen (soms)vrijwillig ondergingen hm mijn tentje mag onder t stof blijven liggen de herinneringen heb k in mn hoofd....:)&:( liefs free ~((O))~ |
|
| Jeffry: | Zaterdag, augustus 24, 2002 01:32 |
| In woord zeer krachtig en goed geschreven! ;-) |
|
| Sheena: | Zaterdag, augustus 24, 2002 01:17 |
| wie weet .... een volgende generatie struikelaars ????? ;) Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||