Ik ben te moe...
Ik ben te moe,
om te verklaren,
wat ik voel,
niemand begrijpt immers,
wat ik bedoel.
Ik ben te moe,
mijn gedachten overhoop
en met mijn gevoelens in de knoop.
Ik ben te moe,
om nog langer verder te gaan,
liever zeg ik nu,
morgen is het gedaan,
toch hou ik dapper vol.
Ik ben te moe,
om verder te leven,
maar sommigen zeggen me om nooit op te geven,
ze zullen er altijd voor me zijn,
ook al begrijpen ze het niet, die pijn.
Ik ben te moe,
het lange wachten maakt me moe,
wat zou het nu nog schelen,
want ik kan mijn gedachten met niemand delen.
Ik ben te moe,
ik wil gaan slapen,
naar mijn veilige dromen toe,
de rust en de hoop weer vinden,
want in mijn dromen ben ik nooit moe.
Reacties op dit gedicht
| dammage: | Zaterdag, augustus 24, 2002 13:07 |
| moe zijn we allemaal wel eens we hebben ook allemaal wel eens het gevoel dat niemand ons begrijpt niemand snapt wat we bedoelen maar zou het niet kunnen dat het is omdat we ons (on)bewust naar de mensen begeven die het ook niet snappen omdat we te moe zijn om er echt over te praten over na te denken effe een gedichtje voor je laat me in mijn dromen waar ik gelukkig ben en eeuwig wil wonen wek me voor niets meer omdat ik gelukkige ben voor de aller |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||