Verborgen is mijn naam.
In de katacomben van mijn ziel,
ligt verborgen treffend rustig,
de ware 'ik', de echte mens,
de eerste, nimmer vluchtig.
Een eerste ontdekkingsreis,
naar onontgonnen terrein.
Een zoeken naar een dieper wezen
naar wie we in essentie zijn.
Maar verdoken is de ware 'ik',
'k leerde haar nog niet kennen.
Verborgen is mijn eigen naam,
of 'k moet nog wat aan haar wennen.
't Is niks voor mij, zo 'n uitdaging ... vraagt talent denk ik. Toch bedankt Joda ...
Groetjes,
Karen
ligt verborgen treffend rustig,
de ware 'ik', de echte mens,
de eerste, nimmer vluchtig.
Een eerste ontdekkingsreis,
naar onontgonnen terrein.
Een zoeken naar een dieper wezen
naar wie we in essentie zijn.
Maar verdoken is de ware 'ik',
'k leerde haar nog niet kennen.
Verborgen is mijn eigen naam,
of 'k moet nog wat aan haar wennen.
't Is niks voor mij, zo 'n uitdaging ... vraagt talent denk ik. Toch bedankt Joda ...
Groetjes,
Karen
Reacties op dit gedicht
| tha lill kim: | Dinsdag, augustus 27, 2002 13:08 |
| mooi geschreven hoor erg mooi liefs xxkim |
|
| Evi: | Zaterdag, augustus 24, 2002 17:07 |
| prachtig mooi geschreven heej! wouw enorm |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Karen Verhaegen | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||