ontbladerde bomen bedwingen het landschap
terwijl schimmen het voorjaar trotseren
schikt tussen licht en donker
en schijnbaar dorre takken
jij mijn liefste jouw haren
in mijn droom
en doorheen een oogholte groot
ervaar ik oeverloos mijn nieuwe opstanding
na de confrontatie met het verdriet
ik warm mij verder en voeder mijn zinnen
met het kijken naar de vogels
die een spoor in de lucht opdrijven naar het zuiden
en tussen de ontbladerde bomen
zoek ik jouw silhouet
bedwing een god-ver-dom-me
en dankbaar voor het licht van de maan
daar tussen de grens van aarde en kosmos
onzichtbaar leven en dood
ervaar ik de warmte van jouw lippen
wil ik jou wakker kussen
een grensloos teken in de tijd


uit de gedichtenbundel “be-ZINNEN” CRG 1996-2000
volledig te lezen op de site www.keukenparlee.homestead.com/poezie.html