Op de witte sluier die door mijn leven liep
vond ik jou
Amberen Adonis
tenger en teder
maar sterk genoeg om me te leren
hoe de Mexicaanse oase vindbaar was
het zuivere water toont mijn nonchalante evenbeeld
spelend met de frengels van je sjaal
roep ik de duisternis op
mijn zielsverwant verdwenen
enkel de melodieën van zijn goddelijke luit
zijn nog hoorbaar
ravezwart haar streelt jouw slanke vingers
die de poort naar de flamencodroom openen
ik bijt op mijn lip voor de Sevillanas
in het vuur van het mysterie wordt het duel gehouden
ik wacht af onder de grote zonnehoed
mijn ogen gesloten, merken lieve blikken
knoop je de witte sluier aan de zwarte sjaal...
luit van Amber
Amber Adonis