De overkant
Ik zal altijd bij je zijn
zal je zien
ook wanneer de bladeren vallen
tot een liggend tapijt van herfstkleuren
maar jij zal weer moeten opstaan
in een koud wit landschap
zal een traan stiekem kruipen
en het zouten diamantje
zal je lippen wilen strelen zoals ik deed
ik hou van jou, fluister je
ik ook van jou
hoor je me in je hart zeggen
het sneeuwt
en jij ziet de rozenblaadjes vallen
zij houdt van mij
een lach speelt om je mond
wanneer je de woeste golven weet te bedaren
tot kalme waters
en mijn spiegelbeeld ziet wanneer jij erin kijkt
sta ik enkel aan de overkant van de brug
ik zal bij je zijn
zal je zien
ook wanneer de bladeren vallen
tot een liggend tapijt van herfstkleuren
maar jij zal weer moeten opstaan
in een koud wit landschap
zal een traan stiekem kruipen
en het zouten diamantje
zal je lippen wilen strelen zoals ik deed
ik hou van jou, fluister je
ik ook van jou
hoor je me in je hart zeggen
het sneeuwt
en jij ziet de rozenblaadjes vallen
zij houdt van mij
een lach speelt om je mond
wanneer je de woeste golven weet te bedaren
tot kalme waters
en mijn spiegelbeeld ziet wanneer jij erin kijkt
sta ik enkel aan de overkant van de brug
ik zal bij je zijn
Reacties op dit gedicht
| Ria Overwater: | Zondag, augustus 25, 2002 09:50 |
| Mooi geschreven, hoop dat je mooie herinneringen hebt en dat je alleen in 'gedachten' meegaat... Liefs Ria |
|
| Zasan: | Zondag, augustus 25, 2002 09:44 |
| Wauw! Ongelooflijk mooi. Ik denk dat ik ook maar eens buitenkom vandaag. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lopez | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||