bron
ik kijk naar het ontstaan van een bron,
daar waar een leven begon.
zachtjes baant hij zich een weg,
een weg die ik mee afleg.
ik ga met de stroming mee,
dwars door de wijde zee.
in alle vormen,
doorstaat hij de stormen.
plots blijf ik verschrikt staan,
ik ben terug waar hij is ontstaan.
hier houd het dus op,
en zegt het leven stop.
lindav
daar waar een leven begon.
zachtjes baant hij zich een weg,
een weg die ik mee afleg.
ik ga met de stroming mee,
dwars door de wijde zee.
in alle vormen,
doorstaat hij de stormen.
plots blijf ik verschrikt staan,
ik ben terug waar hij is ontstaan.
hier houd het dus op,
en zegt het leven stop.
lindav
Reacties op dit gedicht
| Zeeroosje: | Zondag, augustus 25, 2002 17:00 |
| Afspraak met Christa, ik hoop dat je deze maal door zet, het helpt niet je te verschuilen. Zo maak je je eigen kapot en sluit je al de vriendschap zelf uit je hart. Dus Linda, zoek haar op. Knuffel Roosje | |
| Zasan: | Zondag, augustus 25, 2002 09:57 |
| De kringloop hé. Heel verfrissend en mooi. |
|
| Beverke: | Zondag, augustus 25, 2002 01:11 |
| In het leven gebeurd het ook wel eens dat we terug op dezelfde weg uitkomen, dan ben je gewoon even verdwaald maar er is dan altijd wel iemand die je terug naar de juiste richting helpt, maar je mag de moed niet laten zakken hoor de freakjes zijn er nog steeds voor je, warme knuffel jenne |
|
| christina: | Zondag, augustus 25, 2002 00:44 |
| tot morgen he meid speciale knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||