Wanneer...
Wanneer de warme zon weer zal schijnen,
en de koude nacht zal verdwijnen,
wordt zijn donkere hart weer verlicht,
met een zonnestraal op zijn bleke gezicht.
Wanneer hij weer zijn gevoelens met iemand kan delen,
en het leven hem weer kan schelen,
wordt de aarde weer een hemels paradijs,
en komt hij moe thuis van een lange reis.
Wanneer zijn verstand zijn versteende hart zal vergeven,
en hij weer de moed vindt om verder te leven,
wordt hij eindelijk bevrijd,
en komt hij los van de tijd.
Wanneer hij zijn verlossende bestemming zal bereiken,
en hij weer met een lach naar het leven zal kijken,
wordt hij omhelsd door mooie dromen,
die op zijn reis nooit kon tegenkomen.
Reacties op dit gedicht
| poepescheet: | Zondag, augustus 25, 2002 19:37 |
| schoon !! |
|
| dammage: | Zondag, augustus 25, 2002 19:09 |
| heb geduld, ook jou tijd om geluk te proeven en te leven alsof de zon nooit ondergaat zal nog komen geniet er dan met volle teugen van zodat je in een donkere periode herinneringen hebt om op terug te kijken |
|
| yowjo: | Zondag, augustus 25, 2002 18:36 |
| *wow* ontzettend mooi en ontroerend gedichtje... dit wordt een van mijn favo's liefs yowjo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||