O! Kleine mens
geborgen, in de glans
der schoonheid, waarin
uw wezen straalt.
Zoals een pas ontloken
bloem, ontsprongen
in, een allesomvattende,
adembenemende, verrukking!
Eén zijn, met vrienden, als mens.
Zoals een kind zijn moeder
zoekt, zo opent u, uw hart.
Zoals een bloemenkelk
zich opricht, naar het zonlicht,
waarin haar stralen vonken
schieten, in 't aanschijn van
licht. Zo hef ik aan jullie ook,
dit Gedicht!
~bolleke~