In dit leven vol verlangen
legt men vaak de ziele bloot.
Als een kind dat onbevangen
zacht ontluikt op moeders schoot!
De weelde van 't begrijpen,
de nagalm van een stem.
Is als een hartversterkend rijpen,
waar ook de vrucht zich in ontfermt!
Een lach geweven in een traan,
is als voedsel voor de ziel.
Zodat ze samen verder gaan,
gelouterd, strijdend, neergeknield!
~bolleke~