Weemoed voor het sterven
Ik schilder woorden op het doek
één voor één bedachtzaam
en schrijf kleuren in het boek
streep naast streep en eenzaam
haast ontelbaar op de muur
de dagen die ik lang verduur.
Rood is mijn ziel die hoog vliegt
als een vogel in blauwe lucht.
mij zwevend in slaap wiegt
en dat alles zonder gerucht,
mijn ijdele geest verlaat de tijd
wat nog rest is ietwat spijt.
Rood was de zon die wegzinkt
tot zwart na paars beheerst
mijn eindig heelal omringt,
en nu zie ik voor het eerst
hoe sterren flonkeren...
één voor één bedachtzaam
en schrijf kleuren in het boek
streep naast streep en eenzaam
haast ontelbaar op de muur
de dagen die ik lang verduur.
Rood is mijn ziel die hoog vliegt
als een vogel in blauwe lucht.
mij zwevend in slaap wiegt
en dat alles zonder gerucht,
mijn ijdele geest verlaat de tijd
wat nog rest is ietwat spijt.
Rood was de zon die wegzinkt
tot zwart na paars beheerst
mijn eindig heelal omringt,
en nu zie ik voor het eerst
hoe sterren flonkeren...
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Dinsdag, augustus 27, 2002 13:42 |
| La tristesse d'un jour? (of zoiets, lang geleden voor me) Prachtig Victor, echt heel mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||