Ik kon het niet.
Ik kon het niet.
Ik heb je gebeld...
en in gedachten
alles verteld, alles....
wat ik je wilde zeggen.
Over hoe ik mij voel,
wat ik precies bedoel,
maar ik kon het je
niet uitleggen.
Mijn stem liet mij in de steek,
mijn benen werden zo week,
en daar kwamen ook de tranen...
Verstikt en verward,
de woorden zo hard
en jij kon alleen maar beamen
dat je het niet meer wist,
je had je vergist,
een grote warboel in je hoofd.
Nu is alles weg,
alles wat je hebt gezegd
en alles wat je had beloofd.
Ik heb je gebeld
maar heb je niets verteld, niets...
ik heb je niet kunnen zeggen
hoe ik mij voel...
wat ik precies bedoel...
Ik heb het je niet uit kunnen leggen.
Ik heb je gebeld...
en in gedachten
alles verteld, alles....
wat ik je wilde zeggen.
Over hoe ik mij voel,
wat ik precies bedoel,
maar ik kon het je
niet uitleggen.
Mijn stem liet mij in de steek,
mijn benen werden zo week,
en daar kwamen ook de tranen...
Verstikt en verward,
de woorden zo hard
en jij kon alleen maar beamen
dat je het niet meer wist,
je had je vergist,
een grote warboel in je hoofd.
Nu is alles weg,
alles wat je hebt gezegd
en alles wat je had beloofd.
Ik heb je gebeld
maar heb je niets verteld, niets...
ik heb je niet kunnen zeggen
hoe ik mij voel...
wat ik precies bedoel...
Ik heb het je niet uit kunnen leggen.
Reacties op dit gedicht
| sadistic: | Woensdag, maart 09, 2005 15:10 |
| wowh.. egt zeer mooi.. doeg eefje |
|
| Marten: | Dinsdag, augustus 27, 2002 14:02 |
| Ik herken het, wat ik zei is achteraf niet wat ik dacht...weet je wat helpt? Schrijven wat je denkt. Ik schrijf altijd brieven naar mensen. Ook een voordeel is dat je achteraf kan beslissen of je ze stuurt. Hopelijk komt er duidelijkheid |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||