Voorlezen
Ik lig in bed het licht gedoofd
er dwarrelen gedachten door mijn hoofd
ik beloofde iets waar men om vroeg
en nu heb ik een lastig karwei voor de boeg,
Ik zou voorlezen in de kerk
dat word voor mij uit eigen werk
het gedicht uitgestreden werd gekozen
en nu moet ik het lezen zonder blozen,
Ik had niet gedacht dat er zoveel volk werd verwacht
maar nu kan ik niet meer terug
en sta tegen de muur met mijn rug,
Ik zal er het beste van maken
ook al sta ik dan met rode kaken
het is het laatste wat ik voor hem kan doen
misschien ziet men mijn onzekerheid niet
als ze bezig zijn met het uiten van hun verdriet,
Reacties op dit gedicht
| Zasan: | Dinsdag, augustus 27, 2002 13:52 |
| Mij hebben ze gevraagt om een gedicht voor mijn net overleden oma te schrijven en om dat voor te lezen op de begrafenis in de kerk. Dat kon ik niet met de beste wil van de wereld. Een pastoor heeft het voor mij gedaan. Misschien was dat laf van mij, maar ik zat sowieso al met een gigantische krop in mijn keel. Achteraf heeft toch iedereen mij gefeleciteerd voor het schrijven ervan. Je moet het niet doen, denk ik. Je kan het proberen, maar niemand gaat je verplichten. Maak er het best |
|
