Ik had beter mijn mond gehouden,
nu moet ik leren leven met die fouten,
wat er tussen ons is gebeurd,
heeft onze vriendschap besmeurd,
maar niet kapot gemaakt,
hoewel we allebei diep zijn geraakt.
Is de band nu sterker geworden
of zal hij nu helemaal verdwijnen,
is het donker gevallen,
en zal de zon nooit meer voor ons schijnen.
De band tussen ons gaat verder
dan vriendschap alleen,
maar ik vraag me af,
waar gaat het toch heen.
We hebben besloten om te stoppen,
en ik om mijn gevoelens te verstoppen,
voorgoed,
want je weet ook,
hoeveel pijn het doet.
Ik moet je weer zien als vriend,
en niet anders meer,
maar waarom faal ik toch,
elke keer.
Ik moet zwijgen over ons verhaal,
mijn mond stilhouden,
als ik het einde maar haal.
Ik zal alles nooit vergeten,
in mijn geheugen gegrift,
en nu neergeschreven,
in een eindeloos gedicht,
een gedicht over jou en mij,
over alles,
want dat alles is nu voorbij...