Het enige wat ik zie is mijn spiegelbeeld
Ik kijk naar m’n ogen, m’n innerlijk is verdeeld
Er valt een traan op deze spiegel van water
Het beeld vertroebelt, dit beeld van later
Geen kracht, geen aanspreekpunt, geen geloof
M’n hart is een valkuil, een hele diepe kloof
Een luchtspiegeling aan de horizon
Een vergeeld beeld van hoe het allemaal begon
Ik zie een pion waarmee een spelletje wordt gespeeld
M’n hoofd draait weg en ik kijk weer naar het water
En het enige wat ik zie is mijn spiegelbeeld

Ik kijk naar m’n oren, ik kijk naar m’n mond
En hoor nu pas jouw woorden, die ik eerst niet verstond
Het begint me nu pas allemaal echt te dagen
Deze pion is van het speelbord afgeslagen
Het is afgelopen, maar er staat geen einde op het doek
Hoe moet dit nou verder, het einde is nu echt zoek
Met m’n liefdeskaarten ben ik slecht bedeeld
Ik schrik op van deze gedachten en staar nog naar het water
En het enige wat ik zie is mijn spiegelbeeld