Rivier van smeekbeden.
Rivier van smeekbeden.
Mijn tranen vloeien door een donker tranendal
bij een waterval naar beneden,
zonder te weten wanneer het valt
valt het in de rivier van mijn smeekbeden,
smékend om genade voor jouw onverbiddelijke straf!
Je kijkt me aan....maar zwijgt als het graf...
Ik kan het niet meer aan en schreeuw het uit,
hopend dat je níet slaat maar terugschreeuwt,
hopend op géén vuist maar een stemgeluid...
Dan is de stilte onverdraaglijk,
het is zó stil....lijkt of alles zwijgt...
alles is zo vergankelijk,
de liefde, de vriendschap....alles zwijgt.
Mijn tranen vloeien door een donker tranendal
bij een waterval naar beneden,
zonder te weten wanneer het valt
valt het in de rivier van mijn smeekbeden,
smékend om genade voor jouw onverbiddelijke straf!
Je kijkt me aan....maar zwijgt als het graf...
Ik kan het niet meer aan en schreeuw het uit,
hopend dat je níet slaat maar terugschreeuwt,
hopend op géén vuist maar een stemgeluid...
Dan is de stilte onverdraaglijk,
het is zó stil....lijkt of alles zwijgt...
alles is zo vergankelijk,
de liefde, de vriendschap....alles zwijgt.
Reacties op dit gedicht
| voske: | Donderdag, augustus 29, 2002 00:35 |
| Van iemand die je slaat ga je weg Marilon,die is veel te laag gevallen.Vergooi je leven niet aan zo iemand,het kan ook anders. Groetjes,voske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||