een fontein.
in het midden op een plein,
staat er een oude fontein.
toch trekt deze fontein mij aan,
en geboeid blijf ik staan.
het water gaat rustig op en neer,
rondom hem een magische sfeer.
ik voel zeer bewust,
de magische sfeer van rust.
hij straalt kracht uit,
terwijl hij zachtjes spuit.
een moment voel ik geen pijn,
want ik voel mij één met de fontein.
lindav
staat er een oude fontein.
toch trekt deze fontein mij aan,
en geboeid blijf ik staan.
het water gaat rustig op en neer,
rondom hem een magische sfeer.
ik voel zeer bewust,
de magische sfeer van rust.
hij straalt kracht uit,
terwijl hij zachtjes spuit.
een moment voel ik geen pijn,
want ik voel mij één met de fontein.
lindav
Reacties op dit gedicht
| XAVIER: | Woensdag, januari 28, 2004 00:25 |
| heel mooi , water en gevoel | |
| pramodah: | Donderdag, augustus 29, 2002 14:42 |
| een prachtstukje linda...... liefs pramodah |
|
| Chippy: | Donderdag, augustus 29, 2002 10:43 |
| mooi.... en als je hem anders leest ook nog erotisch.. ;-) |
|
| Beverke: | Donderdag, augustus 29, 2002 07:02 |
| Spijtig dat je geen fonteintje in je tuin hebt hé dan zou je alle dagen kunnen genieten van die magische sfeer. lieve groetjes jenne |
|
| No Name: | Donderdag, augustus 29, 2002 01:56 |
| ja.. soms kunnen juist die dingen een bepaalde rust uitstralen... mooi gedichtje! slaap lekker |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||