Een Engel


Eens was je een mooie roos, nu alleen blad en een gebroken stengel,
Je kent dan iemand het is vertrouwd, het is je reddende engel.
Leeft met je mee, deelt samen met je jouw verdriet,
Het is dat grote hart, zit van binnen wat niemand ziet.
Ze geeft je haar schouder waar je uithuilen op kan,
Je voelt haar begrip ze snap je meteen, dat is houden van.
Ze schenkt je, haar vele liefde die ze ook maar bezit,
Je stengel zal helen, een roos zal weer bloeien oh zo wit!
Zal weer zin krijgen om te lachen, ook om weer te leven,
Je engel heeft je beroerd met haar vleugels, je lijkt te zweven.
Je liefde voor haar zal blijven bestaan, zal nooit verdwijnen,
Want in haar donzige pluimen heb je kunnen weg zwijmen.
Je leeg hart werd terug gevuld, kreeg weer dat blijde gevoel,
Ze zette je terug op de rails, had weer ineens dat vertrouwde doel.
Zal je, je fouten niet voor je voeten gooien,
Als je maar weer je eigen hart niet gaat kooien.
Dan zal ze je weer helpen met die zeer moeilijke les,
Snijd de touwen van je kooi door met een oh zo scherp mes.
Verbrandt die kooi, zodat je hem niet meer kan gebruiken,
Je ogen zullen open gaan, makkelijker dan die zware luiken.
Je hart zal dan echt eens vrij zijn, tekeer gaan als een bengel,
Je zal heel je leven haar dankbaar zijn het is je vertrouwde:

Engel!!