Digitale liefde
In het wit van de pixels
verdwijnt mijn gevoel de diepte in
achter letters en de woorden
van mijn gevoelens
vlieg ik door het scherm
de lange kabels in
kilometers ontmoetingen
van digitale contacten
suizen langs en door me heen
een enkele moment
betrokken in een wereld van golven
met zovele uitgangen
als een molecuul zweef ik
op gevoel de juiste kanalen
tot aan het punt
dat ik jou ontvangen kan
voor ik bij je ben
verteken ik je monitor
rood met daarin wit
de woorden
‘ik hou van jou.’
29-08-‘02/21:45
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Vrijdag, augustus 30, 2002 14:14 |
| Heerlijk, zo 'elektronisch lief' te kunnen zijn! Moge het tastbaar worden, Wil. | |
| jackyXXX: | Vrijdag, augustus 30, 2002 10:10 |
| Mooi,wat je allemaal kan met internet,prachtig jackyXXX | |
| Sheena: | Vrijdag, augustus 30, 2002 08:47 |
| Wauw, gisteren te moe om te reageren, vandaag .. tis een pracht ! nog steeds, sheen houdt wel van spelen met beelden ;-) |
|
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, augustus 30, 2002 08:39 |
| erg mooi, Engel :)kus! | |
| waterval: | Vrijdag, augustus 30, 2002 03:21 |
| er staat wel geen humor bij maar dit gedicht doet me wel glimlachen....Nu moet je ook nog zien terug te geraken.....;-)))))) | |
| michris: | Vrijdag, augustus 30, 2002 01:03 |
| *verteken ik je monitor*, zo prachtig gevonden in dit gedicht... liefs, michris |
|
| The Wizard Of Lightning: | Vrijdag, augustus 30, 2002 00:16 |
| zo mooi.. | |
| Tynipox: | Vrijdag, augustus 30, 2002 00:15 |
| Schitterend zeg! Knuffels van Tyni | |
