I'll be gone, I alone...
Kromme lijnen op een blad.
Zijn gekenmerkt door mijn ziel.
Gezegend en bezegeld met m'n tranen
van wanhoop en woede om het alles.
De krassen van m'n innerlijke
en de schade van m'n uiterlijk,
maken de cirkel tot een ovaal;
geval die doorloopt tot het einde.
Tot de eerst komende stop;
waar m'n tranen m'n hart aanraken.
Ga ik zweven tussen m'n ziel en de wereld.
En de wereld zwermt tussen m'n gekenmerkte ziel.
M'n littekens op m'n ziel, uiterlijk en innerlijk.
Zorgen voor een bewogen lijn,
die ooit nog een gewone rechte bleek te zijn.
Tot nu, stap ik buiten de cirkel van het leven.
Zijn gekenmerkt door mijn ziel.
Gezegend en bezegeld met m'n tranen
van wanhoop en woede om het alles.
De krassen van m'n innerlijke
en de schade van m'n uiterlijk,
maken de cirkel tot een ovaal;
geval die doorloopt tot het einde.
Tot de eerst komende stop;
waar m'n tranen m'n hart aanraken.
Ga ik zweven tussen m'n ziel en de wereld.
En de wereld zwermt tussen m'n gekenmerkte ziel.
M'n littekens op m'n ziel, uiterlijk en innerlijk.
Zorgen voor een bewogen lijn,
die ooit nog een gewone rechte bleek te zijn.
Tot nu, stap ik buiten de cirkel van het leven.
Reacties op dit gedicht
| cobie d: | Dinsdag, september 03, 2002 23:12 |
| iets opkroppen zal alleen maar stress verdriet en pijn geven, goed om het eruit te gooien nu komt vast voor jou een vrolijk zonnig leven. mooi gedicht.. |
|
| funkynessje: | Vrijdag, augustus 30, 2002 10:42 |
| 'k denk niet dat je op een reacties voor dit gedicht wacht, ik althans niet... als ik in zo'on bui zit, wil ik alleen mijn opgekropte gevolees kwijt en niet dat er iemand over mijn gezicht zit te zeiken... maar toch... zeer mooi en diepzonnig... X | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bita | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||